ben geldim.

ben geldim.

nasıl geldim bilmiyorum. 4 sene önce bıraktığım yer neresiydi onu da hatırlamıyorum. ama geldim. 

4 senede çok şey değişti, ama şu son 1 ayda yaşananlarla kıyaslanamaz bile. belki beni buraya kadar getiren şey bu. yazmak tuhaf, geçmişte yazdığın bir şeyi dönüp yıllar sonra okuduğunda, satır aralarında kendini görüyorsun. tam o anda ne hissettiğini okuyabiliyorsun. o an çekilmiş bir fotoğrafın bile bu kadar etkili olmaz. o kadar garip duygu karmaşası içindeyim -içindeyiz- ki bir 10 yıl sonra dönüp kendime bakmayı çok istedim. şu an neler hissettiğimi hatırlamak istedim. benim için bunun tek yolu yazmak. 

günlük yaşantımıza yeni kelimeler girdi: corona, karantina, self izolasyon, sosyal mesafe ve dahası. evden çıkmadığımız, çıksak bile bir yabancıya bir buçuk metreden fazla yaklaşamadığımız, el sıkışamadığımız, komşumuza gidemediğimiz, arkadaşlarımızla görüşemediğimiz, birbirimizi yalnızca gözlerimizden tanıyabildiğimiz, eve döner dönmez ellerimizi 20 saniye su ve sabunla yıkadığımız, marketten aldığımız her şeyi sirkeli suya yatırıp öyle dolaba koyduğumuz, yazarken bile beni yine şaşırtan ve hala alışamadığımız bir dönem yaşıyoruz. 

herkes şunu soruyor "ne zaman normale döneceğiz?". ben de şunu soruyorum "normal miydik ki?" 

normalimiz o kadar anormaldi ki, Tanrı "size normalin ne olduğunu göstereyim" dedi ve biz evlerimize kaçıp dünyayı izlemeye başladık. hayvanlar şehirlere indi, denizler berraklaştı, hava temizlendi, insanlar birbirine koşulsuz yardım etmeye başladı, "normalde" istediğimiz olmayınca saldırdığımız doktorları her akşam 9'da alkışlamaya başladık, evinden çıkamayan yaşlılarımıza yardım ettik, sahilde yürüyüşün, çimenlerde oturmanın, şöyle bir hava alıp eve dönmenin ne büyük nimet olduğunu anlamış olduk. 

normalimizin ne olduğunu çoğumuz anlamıştır umarım. herkesin anlaması mümkün olmasa da. 

ben anladım mesela, normalimin hiç de normal olmadığını. çalışmaya başladıktan sonra, mesai virüsüne yakalandım ve sanırım hiç iyileşemedim. beni bu dünyadan koparan ne varsa hepsini bıraktım ve o günden beri self izolasyondaymışım, şimdi farkediyorum. kendimle arama sosyal mesafe koymuşum, öyle üç dört adım da değil. tüm dünya kendini karantinaya alırken, ben kendi yarattığım karantinamdan çıkıyorum artık. Her şey normale dönse de ben dönmüyorum. bakalım neler olacak?

-17.04.2020 - istanbul