"Bir kadının Shakespeare'in çağında, Shakespeare'in oyunlarını yazmış olabilmesi her yönüyle ve tümüyle olanaksızdı. Gerçek verilere ulaşmak olağanüstü güç olduğundan, izin verin, düş gücümü harekete geçirip Shakespeare'in Judith adında son derece yetenekli bir kız kardeşi olmuş olsaydı neler olurdu diye şöyle bir tahmin yürütmeye çalışayım..."
Virgina Woolf Kendine Ait Bir Oda'sında anlatmaya çalıştığı şeyi somutlaştırmak için Judith adında hayali bir kadın kurgular. Shakespeare'in en az onun kadar zeki, yazmaya ilgili ve yetenekli kız kardeşi Judith için olası bir senaryo yazar. Woolf'un Shakespeare ile kıyas yapmasının nedeni dönemin (1900ler) edebiyat konusunda tüm gücü ve popülerliği elinde bulunduran "deha"sının Shakespeare olması. Öyle ki erkekler -George Eliot takma adıyla yazan Mary Anne tarafından bir güzel kandırıldıklarının farkında olmadan- kadınlara "Bizler kadar düşünme yeteneğiniz olduğunu ileri sürüyorsunuz. Madem öyle, neden Shakespeare gibi bir deha çıkaramadınız?" diye sorarlar. Bunun cevabını Woolf uzun uzun verir kitabında. Nihayetinde en büyük eksik kadınların "kendine ait bir oda"larının olmayışıdır. Sonra kadınlara seslenir. "Para kazanın, kendinize ait ayrı bir oda ve boş zaman yaratın. Ve yazın, erkekler ne der diye düşünmeden yazın!" Odaları, paraları ve vakitleri olmayan kadınlar, tüm tasasızlığıyla odasına çekilip, mumunu yakıp, daktilosunda keyifli keyifli yazan erkeklerden daha az zeki değildir. Judith de ağabeyi Shakespeare'den daha az zeki, daha az yetenekli ve daha az istekli değildir haliyle. Woolf'un Judith için yazdığı hayat hikayesi o dönemde herhangi bir yazar kadının (kadın yazar değil) başına gelebilecek olası şeylerdir. Okumak ister, anne ve babası tarafından evlenmeye zorlandığında isyan eder, dövülür, evden kaçar, Londra'ya gelir, tiyatrocular tarafından aşağılanır, kullanılmak istenir, umutları söndürülür...
Kendine Ait Bir Oda'nın beni en çok etkileyen kısmı Judith'e ayrılan bu bir sayfadır. Yazmak, yazarlık, yazar kadın olmakla ilgili kendimi, çevremi, edebiyat çevresini sorgulamamı sağlayan bu kitap, beni şimdi bu satırları yazmaya, Judith'in arkadaşı olmaya zorladı. Judith'e kendimce bir oda inşa ettim. Yazabilmesi için masasına bir dolma kalem ve biraz kağıt koydum. Bir kaç tane de mum yaktım. Burada okuduklarınız Judith'in daktiloya çekilmemiş yazılarıdır.
Judith'e ne mi oldu?
"...bir kış gecesi canına kıydı ve şimdi otobüslerin durduğu bir kavşakta gömülü yatıyor."
Virgina Woolf Kendine Ait Bir Oda'sında anlatmaya çalıştığı şeyi somutlaştırmak için Judith adında hayali bir kadın kurgular. Shakespeare'in en az onun kadar zeki, yazmaya ilgili ve yetenekli kız kardeşi Judith için olası bir senaryo yazar. Woolf'un Shakespeare ile kıyas yapmasının nedeni dönemin (1900ler) edebiyat konusunda tüm gücü ve popülerliği elinde bulunduran "deha"sının Shakespeare olması. Öyle ki erkekler -George Eliot takma adıyla yazan Mary Anne tarafından bir güzel kandırıldıklarının farkında olmadan- kadınlara "Bizler kadar düşünme yeteneğiniz olduğunu ileri sürüyorsunuz. Madem öyle, neden Shakespeare gibi bir deha çıkaramadınız?" diye sorarlar. Bunun cevabını Woolf uzun uzun verir kitabında. Nihayetinde en büyük eksik kadınların "kendine ait bir oda"larının olmayışıdır. Sonra kadınlara seslenir. "Para kazanın, kendinize ait ayrı bir oda ve boş zaman yaratın. Ve yazın, erkekler ne der diye düşünmeden yazın!" Odaları, paraları ve vakitleri olmayan kadınlar, tüm tasasızlığıyla odasına çekilip, mumunu yakıp, daktilosunda keyifli keyifli yazan erkeklerden daha az zeki değildir. Judith de ağabeyi Shakespeare'den daha az zeki, daha az yetenekli ve daha az istekli değildir haliyle. Woolf'un Judith için yazdığı hayat hikayesi o dönemde herhangi bir yazar kadının (kadın yazar değil) başına gelebilecek olası şeylerdir. Okumak ister, anne ve babası tarafından evlenmeye zorlandığında isyan eder, dövülür, evden kaçar, Londra'ya gelir, tiyatrocular tarafından aşağılanır, kullanılmak istenir, umutları söndürülür...
Kendine Ait Bir Oda'nın beni en çok etkileyen kısmı Judith'e ayrılan bu bir sayfadır. Yazmak, yazarlık, yazar kadın olmakla ilgili kendimi, çevremi, edebiyat çevresini sorgulamamı sağlayan bu kitap, beni şimdi bu satırları yazmaya, Judith'in arkadaşı olmaya zorladı. Judith'e kendimce bir oda inşa ettim. Yazabilmesi için masasına bir dolma kalem ve biraz kağıt koydum. Bir kaç tane de mum yaktım. Burada okuduklarınız Judith'in daktiloya çekilmemiş yazılarıdır.
Judith'e ne mi oldu?
"...bir kış gecesi canına kıydı ve şimdi otobüslerin durduğu bir kavşakta gömülü yatıyor."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder