where is my mind?

uyuyamadım. uykusuzluğumun yarattığı çıkmaza çözüm de bulamadım. bu çıkmazda ne mi vardı? baş ağrısı, mide bulantısı, titreme, kalp çarpıntısı, ağlama krizleri. ve "neden böyleyim?" sorusunun cevabını asla bulamayıp kendimi suçlamam. kendimden nefret etmem. en kötüsü de buydu.

ama en sonunda sorunu kabul edip, çözümünü bulmak için bir adım attım. aslında bu adımı atarken, çok büyük bir gerçeği ortaya çıkarmış oldum. sorun, hep sandığım gibi "ruhumda" değildi, "zihnim"deydi. beynim yani. gereksiz bir sürü ayrıntıyla doldurduğum, asla unutmayı denemediğim tonla hatırayla dolu kafamın içi. sorun anakartta değildi, bellek dolmuştu ve hata veriyordu. sorun ruhum değildi, o emin ellerdeydi çünkü. düşüncelerime hükmedebilirsem, bu sorunu sonsuza kadar çözmüş olacağım. biraz destekle. yolum belki çok uzun. ama olur. oldurur.